De vriendelijke Spaanse campingeigenaar wijst mij een plekje aan voor mijn buscamper. Het is de laatste plek die hij beschikbaar heeft.
De camping staat vol met grote campers. Mensen lopen af en aan om de inhoud van hun toilet te legen en water bij te vullen. Het merendeel is qua leeftijd boven de zeventig.
Ik zeg tegen hem dat ik benieuwd ben of er veel stank mijn kant op gaat komen. Hij leidt mijn aandacht af en wijst de prachtige bergen aan, om van te genieten.
Gelijk heeft hij.
Ik doe het.
Vanaf de eerste dag van vertrek, op 21 januari 2023, zie ik, gespiegeld in de ruit van de camper, de tekst 'under the influence'. Het is een bordje met deze tekst. Ik heb het in 2018 als kadootje gekregen van een gave Alaska-reis met Esther Hicks die Abraham channelt. Nog altijd is die zin een herinnering voor als ik niet 'in my inner being' ben.
Voluit betekent het 'under the influence of my own inner being'.
Oftewel, als ik me op iets negatiefs richt. Ga dan focussen op wat er wel is. Steeds weer, met de kleinste gevoelens.
Juist met de kleinste gevoelens, zou Abraham zeggen. En 'net zolang tot...'.
Deze plek, in het zuidoosten van het mooie Spanje, is mij aangeraden door Jolande, die ik al eerder online had ontmoet via de Nederlandse Facebookgroep 'alleenrijdende campervrouwen'. Een geweldig leuke, warme en inspirerende groep met 1400 gelijkgestemde vrouwen. We wisselen tips uit, stellen vragen. Dat kan over van alles gaan. Van het kopen van de juiste gasfles, leuke plekken om te kunnen staan of een steun in de rug als iemand iets vervelends meemaakt. Dat laatste gebeurt gelukkig nauwelijks.
Later ontmoette ik Jolande ook live. Zij bleek hier in zuid-Spanje vaker te komen. En kende elk plekje. Ze voorzag mij van informatie over waar je je water kunt bijvullen, wat de handigste winkels zijn en waar de lekkerste tapas zijn.
We maakten flinke wandelingen van meer dan 20.000 stappen. Ik vond het ook al tijd worden om meer te bewegen, dat gaat nou eenmaal niet vanzelf als je veel in de camper rijdt, zit, werkt en studeert, zoals ik ;-)
Zij gaf me de tip voor deze camping met al deze voorzieningen. Duimpje voor Jolanda 👍
Dus ik zei 'ja' tegen deze plek op de camping.
De aardige man laat me weten dat hij het mij zal vertellen zodra er een fijnere plek beschikbaar komt. Hij en ik weten op dat moment nog niet dat ik maar één nachtje blijf.
In de zes weken dat ik nu op roadtrip ben, is dit de tweede keer dat ik op een officiële camping sta.
Het is superfijn. Want, stroom. Wifi. Water, een warme douche. Ik voel me blij, rijk en dankbaar.
Aanspraak heb ik hier niet echt. Het gaat niet verder dan "buenos dias". Ik val hier ook wel op met mijn kleine buscamper. De kleinste van allemaal. Ik geniet van omkijkende mensen die nog net niet met hun gezicht tegen de lantaarnpaal botsen ;-)
Zet mijn campertje naast een luxe uitvoering van een willekeurige Duitse camper en het ziet er hilarisch uit. Voor sommige grote campers moet je zelfs je busrijbewijs hebben, heb ik me laten vertellen.
Ieder zijn ding.
Op een camping staan is voor mij een schril contract met overnachtingsplekken waar ik normaal gesproken ben. Midden in de natuur, op een berg, direct aan de zee.
Met contact met gelijkgestemden, dat ook. Vrije vogels die, net als ik, ook een tijd weg zijn.
In het begin vroeg ik regelmatig aan een ander "En, wat ga je morgen, of volgende week doen? Wat is je plan?" Ik kreeg van iedere toevallige voorbijganger hetzelfde antwoord. "Geen idee. Jij?"
Ik ben maar gestopt met het stellen van die vraag.
Ja, ik ben weer eens uit mijn comfortzone gegaan.
Ik, die al zoveel heb 'gedaan' en 'gewerkt' aan mijn persoonlijke en zakelijke ontwikkeling. Ik ken en weet inmiddels al best veel, vind ik zelf ;-)
Het voelde spannend, eind januari 2023, de week voordat ik vertrok. Ik had er stress van.
"Heb ik alles wel bij me? O ja, ik kan daar ook dingen kopen"
"Wat ga ik ook alweer doen? O ja, ik hoef alleen maar mijn grotere doel (namelijk met open agenda naar een warmere plek met zon en overal kunnen werken en studeren) te weten, en een grove planning"
"Wat zijn mijn volgende stappen? O ja, ik hoef telkens maar één stap te doen, dat is genoeg"
"Waarom wil ik dit ook alweer zo graag doen? Dit is je droom die je een aantal jaren geleden al had, weet je nog Sas?"
"Wat als er iets met het thuisfront gebeurt als ik op 2000 kilometer afstand ben? O ja, je kunt eventueel terugvliegen en de camper tijdelijk laten staan"
"Wat als..."
"Saskia, stop" zei ik tegen mezelf.
"Wat zou je in dit geval tegen je klant zeggen"? Precies..
Op 21 januari vertrok ik naar het zuiden.
Het had die nacht gevroren. Omdat de camper onder mijn carport stond, hoefde ik om 6 uur, het was nog donker, niet te krabben.
Zodra de motor direct startte, viel er een last van me af. En ik zakte verder in het gevoel van vrijheid. Meer en meer, naarmate de uren vorderden.
De eerste stap was simpel: achter goede vriend Marco aanrijden naar zijn plek in Normandië. 700 kilometer te rijden vandaag. Morgen zien we verder.
Eenmaal in Frankrijk kon ik landen. We lieten de kachel branden. Ik veegde de stoep aan die vol lag met bladeren. We sleepten met boomstammen en -takken. Fijn om fysiek bezig te zijn en mijn gedachten te ordenen en van tijd tot tijd stil te zetten. In de avonden deelden we wat er in ons omging. Hij ging ook uit zijn comfortzone in het proces met het aankopen van een huis in Spanje.
Allebei uit de comforzone, zo bleek.
Als handige man hielp Marco me met wat technische dingen aan de camper op te lossen. Na een week kon ik rustig verder rijden, nog meer richting het zuiden.
En zo zakte ik nog meer in het gevoel van vrijheid en on the road zijn. Ik was alleen, en toch verbonden. Eenzame momenten ken ik niet.
Bunol, Valencia, Spanje.
Ik zette de camper een tijdje in de tuin bij goede vriendin Wilma. We doen ons eigen ding en we delen, bespreken, vragen of de ander nog iets nodig heeft. Ik bied mijn business- en vastgoedcoaching aan, zij is een medium die weer met mij meekijkt met waar ik tegenaan loop. En zo helpen we elkaar verder, op een natuurlijke en ongedwongen manier.
Wat een rijkdom. Ik voel me een gezegend mens dat ik dit doe.
Wat heb je eraan om uit je comfortzone te gaan?
Misschien vraag jij je af hoe je uit de comfortzone gaat. Kun je dat oproepen of overkomt het je?
Want liever blijven we veilig in onze gemakszone. Met overzicht, duidelijkheid, weten waar we aan toe zijn.
Ik ken dat ook.
Wanneer je uit je comfortzone stapt, kan dit verschillende voordelen opleveren, zoals:
- Persoonlijke groei: Door nieuwe uitdagingen aan te gaan en jezelf bloot te stellen aan nieuwe situaties, leer je nieuwe vaardigheden en ontwikkel je jezelf op persoonlijk vlak.
- Verhoogd zelfvertrouwen: Als je uit je comfortzone stapt en slaagt in nieuwe uitdagingen, kan dit je zelfvertrouwen verhogen. Je realiseert je dat je meer kunt dan je dacht en dat je in staat bent om moeilijke taken aan te pakken.
- Nieuwe ervaringen: Door uit je comfortzone te stappen, kom je in aanraking met nieuwe ervaringen en ontmoet je nieuwe mensen. Dit kan je leven verrijken en je nieuwe inzichten geven.
- Creativiteit: Wanneer je uit je comfortzone stapt en nieuwe uitdagingen aangaat, moet je soms creatieve oplossingen bedenken om problemen op te lossen. Dit kan je creativiteit vergroten en je helpen om out-of-the-box te denken.
Kortom, het uit je comfortzone stappen kan je helpen om te groeien, nieuwe vaardigheden te leren, meer zelfvertrouwen te krijgen en nieuwe ervaringen op te doen. Het kan een uitdagende maar waardevolle ervaring zijn die je kan helpen om je volledige potentieel te bereiken.
Je moet letterlijk van de bank afkomen om de wereld in te gaan, om dat te doen waar jouw aandacht naar uitgaat. Waar je al een tijdje over droomt om te gaan doen.
Nu is nu.
Als jij een droom hebt die sluimert, waar je met anderen over praat, maar het alsnog niet doet, besef dan dat je leven ieder moment anders kan worden. Waardoor er een echte reden is om het niet meer te kunnen doen.
Wat houdt je tegen om die eerste stap richting je droom te zetten? Wat heb jij nodig?
Ik denk regelmatig aan de woorden van Roy Martina. "Ook al weet ik niet hoe, ik doe het met ease, joy and grace".
Met gratie, genot en gemak.
Uit je comfortzone gaan kan eng en uitdagend zijn, maar het kan ook heel bevrijdend en verrijkend zijn. Hier zijn enkele stappen die je kunt nemen om uit je comfortzone te stappen:
- Identificeer je comfortzone: Denk na over de activiteiten of situaties waarin je je op je gemak voelt en die je regelmatig doet. Dit kunnen dagelijkse routines, hobby's of werkgerelateerde taken zijn.
- Stel een doel: Kies een doel dat buiten je comfortzone ligt, maar wel haalbaar is. Dit kan iets kleins zijn, zoals het spreken met een vreemde in de supermarkt, of iets groots, zoals het volgen van een cursus in iets nieuws waar je geen ervaring mee hebt.
- Maak een plan: Bedenk hoe je je doel gaat bereiken en maak een plan om dit stap voor stap te doen. Verdeel het doel in kleine, behapbare stappen zodat je jezelf niet overweldigt.
- Zoek ondersteuning: Praat met vrienden, familie of een mentor over je doel. Zij kunnen je aanmoedigen en steunen tijdens het proces. Je kunt ook deelnemen aan groepen of communities die gerelateerd zijn aan je doel.
- Begin met actie: Begin met het uitvoeren van de stappen die je hebt gepland. Wees niet bang om fouten te maken en blijf jezelf uitdagen. Houd in gedachten dat uit je comfortzone stappen een proces is en dat je niet meteen perfect hoeft te zijn.
- Reflecteer en leer: Reflecteer op je ervaringen en leer van je successen en mislukkingen. Stel jezelf vragen als "Wat heb ik geleerd?" en "Wat kan ik de volgende keer anders doen?"
Onthoud dat uit je comfortzone stappen een proces is en dat het tijd en geduld vergt. Wees niet te streng voor jezelf en geniet van de reis!
Ik vervolg mijn weg naar opnieuw een dag met onbekende avonturen...
